رمان «ساعت نحس»، كه پيش از «صد سال تنهايي» در 1962 نگاشته شد، از همنشيني روايت‌هايي پراكنده و درهم‌آميختگي سرنوشت‌هايي مجزا پديد آمده و زير سايه صلح شكننده و ناپايدار پس از جنگ داخلي شكل گرفته است. مكان وقايع روستايي خيالي در كلمبياست كه با چسبانده شدن هجونامه‌هايي به در منزل ساكنانش - به دست شخص يا اشخاصي ناشناس و شب‌هنگام - آرامشش به هم مي‌ريزد: بد گماني به جان اهالي مي‌افتد، اختلاف‌هاي گذشته از نو بيدار مي‌شوند، زخم‌هاي ديرين دوباره سر باز مي‌كنند؛ آنچه ابتدا مضحكه و شوخي زمخت تلقي مي‌شد به تراژدي مرگ‌بار و قتل مي‌انجامد. در پايان، هجونامه‌ها جايشان را به اعلاميه‌هاي مخفي سياسي مي‌سپارند، مخالفان بالقوه حكومت به حبس مي‌افتند و بسياري از مردان آبادي به كوه مي‌زنند تا چريك شوند. در حالي كه قضيه هجونامه‌ها يك‌باره به خاطره‌اي بامزه بدل شده، به نظر مي‌رسد جنگ داخلي ديگري در راه است.