آموزش سيستمي روش چرخشي ديدن واقعيت و آفريدن نقشه‌هاي متفاوت از دنياست. اين آموزش مي‌تواند به افراد و سازمان‌ها، اگر به اندازه كافي «پرشهامت» باشند كمك كند تا نسبت به پديده‌شناسي مسائل خود باز باشند. آموزش سيستمي مي‌تواند از كساني پشتيباني كند كه بر اين باورند كه «كشاكش‌هاي زندگي خود زندگي است» كشاكش‌ها را مي‌توان فرصتي براي آزمودن اين برخورد و «پذيرش مسئوليت كار و كردار خود» به جاي «ايفاي نقش قرباني» ديد. اين برخورد مي‌تواند به رهبران و مديران آينده الهام ببخشد تا به شكل پايدارپذيرتري مسئوليت و كسب و كار خود را رشد و گسترش بخشند. از آنجا كه آموزش سيستمي در نهايت به پرسش نگرش مي‌پردازد اين برخورد دربرگيرنده موضوعاتي فراتر از كارداني، كارشناسي و فراگيري فنوني است كه بتوان از يك كتاب راهنما آموخت.