كتاب حاضر شرحي است فشرده و موجز بر جريان‌هاي مهم و نحله‌هاي فكري عمده در زيبايي‌شناسي و همچنين ماندگارترين و اثرگذارترين آثاري كه در قرن بيستم در اين عرصه به رشته‌ي تحرير درآمده‌اند. مولف كتاب بر اين عقيده است كه به رغم انقلابي كه در عرصه هنرها و نظريه‌پردازي‌هاي هنري در قرن بيستم رخ داده است، از يك سو، مسئله اساسي زيبايي‌شناسي در قرن بيستم، يعني تلاش براي ارائه تعريفي تازه از مفهوم هنر، يكي از دغدغه‌هاي اصلي زيبايي‌شناسي سنتي، از جمله در نزد كانت و هگل، نيز بوده است و، از سوي ديگر، تلاش براي فهم تجربه ما از هنر و از زيبايي و والايي در طبيعت كه در كانون نظريات سنتي زيبايي‌شناختي جاي داشت، همچنان طرح و برنامه اصلي بخش اعظم زيبايي‌شناسي قرن بيستم بر جاي مانده است. در اين كتاب، تاريخ زيبايي‌شناسي در قرن بيستم بر مبناي همين فرض روايت مي‌شود.