اين کتاب درباره پرسش از زيبايي در گفتگوهاي افلاطوني مي‌باشد. افلاطون خود در بسياري از متون خود تشريح کرده که براي درک زيبايي نياز به يک چارچوب کلي داريم که شامل مسائل ديگر نيز باشد. هگل، يکي از فيلسوفان مدرن، به بهترين شکل اين ديدگاه را بيان کرده و تصريح مي‌کند که معناي واقعي "انتزاع" در بررسي يک موضوع به گونه‌اي است که به مستقل از موضوعات ديگر بررسي و درک شود و نيازي به ارتباط و ارتباط آن با مسائل ديگر نداشته باشد. با اين حال، اولين فيلسوفي که به اين بينش دست يافت، افلاطون بود. گفتگوهاي افلاطوني تجلي اين ديدگاه هستند، به ويژه زماني که موضوع مورد بحث پرسش از زيبايي باشد. پژوهش در اين کتاب با تأمل در يکي از بزرگترين اسرار گفتگوها آغاز مي‌شود: افلاطون چه مسائلي را انتخاب مي‌کند و به صورت آشکارتر به آنها مي‌پردازد؟ اين اسرار به ويژه در مورد پرسش از زيبايي بيشتر آشکار مي‌شود، زيرا در سه گفتگوي مختلف (هيپياس بزرگ، مهماني و فائدروس) حداقل به سه رويکرد مختلف به اين مسأله پرداخته شده است؛ و تمرکز اصلي اين گفتگوها بر زيبايي است. در اين کتاب، تأکيد به تمرکز بر موضوع زيبايي در اين گفتگوها شده است، زيرا در گفتگوهاي ديگر نيز موضوع زيبايي نقش بازي مي‌کند.