«زندگي من» يکي از مهم‌ترين و البته منسجم‌ترين داستان‌هاي چخوف است. داستان، روايتي است خواندني از سال‌هاي پس از قتل الکساندر دوم؛ سال‌هايي که تغييرات شگفتي در اوضاع اجتماعي و زمانه‌ي روسيه رخ داد. روزگاري که براي بسياري از مردم روسيه با عسرت و تهيدستي و نکبتِ فقر همراه بود، اما اميد به روزهاي پيش‌ رو زنده بود و نفس مي‌کشيد… «اگه آدم مي‏خواد به حال جامعه مفيد باشه، بايد دور فعاليت‏هاي معمولي و تنگ‏نظرانه رو خط بکشه… قبل از هرچيز، آدم به تبليغات همه‏جانبه و پرقدرت نياز داره. علت اينکه هنر موسيقي، مثلا اين‌همه پرقدرته چيه؟ علتش اينه که موسيقي‌دان يا خواننده تأثير آني بر هزارها آدم مي‏ذاره…»