هرچند صد سال از درگذشت چخوف می‌گذرد اما آثار او همچنان چذابیت خود را برای مشتاقان ادبیات در سراسر جهان حفظ کرده است. در داستان‌های چخوف معمولاً رویدادهای داستان از خلال وجدان یکی از آدم‌های داستان، که کم و بیش با زندگی خانوادگی معمول بیگانه است، تعریف می‌شود. وی در داستان‌هایش به جای ارائة تفسیر به نمایش زندگی می‌پردازد، در عین حال در داستان‌های موفق او رویدادهای تراژیک جزئی از زندگی روزانة آدم‌های او را تشکیل می‌دهند. در رمان کوتاه دوئل، آنتون چخوف به تهی بودن زندگی روشنفکرانة زمان خود و نقش بر آب شدن آرزوهای آنها اشاره می‌کند. وی با مهارت به ترسیم شبِ تاریک روح دورانش پرداخته است.