باورش شايد مسخره باشد ولي درون زاويه تنگ زندگي، هميشه نيم‌‌سازهايي هستند كه مجبورت مي‌كنند فقط يك طرفش را انتخاب كني. اصولا قاعده‌اش اين‌طور است كه اگر جاي‌مان تنگ‌تر باشد و بيشتر تحت فشار باشيم، پيشرفت مي‌كنيم. اين شايد همان محدوديتي است كه موفق‌مان مي‌كند. بعد لابد از نيمساز دوست‌داشتني‌ تشكر مي‌كنيم كه اين فشار را به ما آورده و هيچ به شلوارهايمان نگاه نمي‌كنيم كه زير آن همه فشار چطور خيس شده و ما باز هم نفهميده‌ايم.