به هر پل عابر مي‌رسم. سقوطي به من بدهكار است. بايد دست اتوباني را مي‌گرفتم. كه نسبتي دور. با رودخانه‌اي در آفريقا داشت. و مي‌خواست خودش را. از دهان پل‌ها بيرون بكشد. مرگ اما. از شمشادها جلوتر نمي‌آيد. و اقيانوس شيريني كوچكي‌ست كه. رودخانه‌هاي خوشبخت. به هم تعارف مي‌كنند...