كارن هورناي در روانشناسي زنان به عنوان يكي از پيشگامان پسيكاناليز برخي از تعاريف فرويد را درباره رشد رواني جنسي زير سوال مي‌برد. هورناي درباره مسائل زنانگي با تكيه بر مشاهدات باليني، فرضيه‌هاي خود و تعاريف فرويد را به دقت محك مي‌زند و به سردمزاجي، آرمان تك‌همسري، تضادهاي مادري، بي‌اعتمادي ميان دو جنس، آزارخواهي زنان و نياز رنجورانه به عشق مي‌پردازد.