«چي تو رو شاد مي‌كنه؟» اين سوالي بود كه امري ريد از من پرسيد؛ همان روزي كه براي اولين بار هم‌ديگر را ديديم و من يك جواب هم نداشتم كه بدهم. مي‌توانستم بگويم سگم، يا كتاب‌هايم، يا يوگا، ولي فقط به او زل زدم. بعد سوار ماشين‌اش شدم تا همراه يك غريبه، سفر جاده‌اي در عرض كشور را شروع كنيم. با او هم‌سفر شدم. انگار تاريك و روشن‌اش را شناختم. و ناگهان چيزي كه شادم مي‌كرد، نجات امري از دست خودش بود. فقط نمي‌دانم مي‌توانم يا نه؟