«و من هنوز آنجا بودم... صحرا خانه‌ام بود، فضاي باز، نور، سکوتي که در حقيقت سکوت هم نبود... بعد از مرگ پدرم، بالاخره آموختم عشق موجودي رام و مطيع نيست، حيواني درنده‌خوست، آشفته و پيش‌بيني‌ناپذير، عظيم و بخشنده. عشق بود که مرا از سوگ و تاريکي بيرون کشيد.» اين داستان زاده‌ي ذهن ليلا لعلمي نويسنده‌اي مراکشي است که در آمريکا زندگي مي‌کند. به تبع تجربيات زندگي چنين انساني در آمريکا در اين داستان نمود پيدا کرده است. آشنايي با اين تجربه‌ها در قالب داستاني مي‌تواند آشنايي بديعي باشد. زبان داستان ساده و گوياست. شخصيت‌هاي داستان با ريزه‌کاري‌هاي فراوان ساخته و پرداخته شده‌اند و ارتباط برقرارکردن با آن‌ها راحت است. ديگر آمريکايي‌ها در عين حال که داستاني جنايي است، همگام با آن ماجراي آشکار‌شدن رازهايي پنهان است که شهري را درگير خود مي‌کند، خانواده‌اي را در تب‌وتاب آشکارشدن اين راز‌ها از هم دور و در لحظاتي به هم نزديک مي‌سازد و مسئوليت اخلاقي انسان‌ها را در قبال يکديگر صرف‌نظر از باورمندي‌ها و محل تولدشان تعيين مي‌کند. اين رمان نوعي از داستان است که مي‌تواند هم‌زمان عطش مخاطبان داستان‌هاي جنايي و درام را برطرف کند و در عين حال دربرگيرنده‌ي گفتمان‌هاي مهمي در ساحت حيات اجتماعي و سياسي افراد باشد.