اگر ذهن انسان كاملا متقاعد نشده بود كه چيز‌هايي واقعي غيرقابل تقليلي در جهان وجود دارد، آن‌گاه واقعا چه كار كردي مي‌توانست داشته باشد؛ و غير ممكن است بتوان تصور كرد كه چگونه آگاهي بدون ارجاع معني به محرك‌ها و تجربه‌هاي بشر مي توانست شكل بگيرد. آگاهي از يك جهان واقعي و معنادار، رابطه‌اي تناتنگ با كشف امر مقدس دارد. از خلال تجربه مقدس است كه ذهن انسان اختلاف ميان آنچه خود را به منزله وافع، قدرتمند، غني و معنادار آشكار مي كند و آنچه چنين كيفياتي را ندارد، يعني جريان پرشتاب آشوبناك و خطرناك اشيا، نموده و ناپديدي بي‌معناي‌شان را دريافته است.