خطابه‌هاي گرد آمده در اين کتاب سه مسئله را روشن مي‌کنند: نسبت پديدارشناسي و ايدئاليسم آلماني، اخلاق پديدارشناختي، و مفهوم خدا و تجربه ديني نزد هوسرل. اين خطابه‌ها رويکرد شگرف هوسرل به مدارج انسانيت را ترسيم کرده و باب پژوهش عميقي را درباره تأملات اخلاقي ديني او باز مي‌کنند. از حيث تاريخي، هوسرل اين خطابه‌ها را از آن رو ايراد مي‌کند که روحيه سربازان بازگشته از جنگ را تقويت کند؛ و از حيث گاهشمار سير پديدارشناسي‌اش، اين نوشته‌ها به برهه‌اي مربوط مي‌شوند که او ناخشنود از کتاب ايده‌ها ، بر آن مي‌شود تا در «مسئله فرديت» بازنگري کند.