اين کتاب پژوهشي است درباره‌ي «ديگري» که در تاريخ فلسفه اشکال مختلفي به خود گرفته است: از «امر والا»ي کانت تا «امر غريب» فرويد؛ از «امر مازاد» باتاي تا «امر آلوده»ي کريستوا؛ از بيگانه‌اي که به درون مرزهاي ملي‌مان قدم مي‌گذارد تا ژويي‌سانس افسارگسيخته‌اي که به قانون ميل و تابوهاي «ديگري بزرگ» وفادار نمي‌ماند. مواجهه با ديگري نه تنها گريزناپذير، که چه بسا امري ضروري است. ديگري مقوم و معنابخش سوژه است و گويي به حفره‌اي مي‌ماند که معنا حول آن شکل مي‌گيرد، و در عين حال، به عامل اخلال‌گري شباهت دارد که در قواعد هنجاري هر ساختار نفوذ کرده و آن را واسازي مي‌کند؛ مانند خاري در چشم سوژه‌اي که جهان و معنايش را به نفع خويش مصادره و منجمد کرده است؛ يا شايد مانند قسمي زنانگي که در منطق سرسخت مردانه مداخله مي‌کند و آن را به جسم و عواطف پيوند مي‌زند.