نظريه‌ي اجتماعي،‌آن‌گونه كه در سراسر دو سده‌ي گذشته پرورده شده،‌بيش از هر چيز ديگر خود را با سه بعد اصلي قدرت اجتماعي مشغول داشته است: مناسبات اقتصادي كه به بيش‌ترين پيشرفت خود در نظام مبتني بر بازار مشهور به سرمايه‌داري رسيده است؛ ايدئولوژي‌هايي كه از رهگذر آن‌ها شكل‌هاي قدرت ويژه توجيه و جايگاه متابعان آن‌ها در جهان معين مي‌شود؛ و الگوهاي گوناگون سلطه سياسي. نظريه‌پردازان اجتماعي برجسته - ماركس، دوركم و به ويژه وبر - دل‌مشغول آن بوده‌اند كه رابطه‌ي دوسويه‌ي اين سه‌گونه قدرت اجتماعي را،‌ به ويژه در تكوين جهان مدرن، دريابند. چنين دريافتي براي هركس كه در پي فهم يا بهبود جهان باشد ناگزير مي‌نمايد. نظريه‌ي اجتماعي سير پيشرفت، و گوناگوني‌ها و كشاكش‌هاي نهفته در اين دريافت را پي مي‌گيرد.