معروف‌ترين اثر رولان بارت در زمينه روايت‌شناسي مقاله «درآمدي بر تحليل ساختاري روايت‌ها» است كه به همراه مقالات مهمي از گريماس برمون اكو متز تودوروف و ژنت در شماره هشتم مجله كامونيكاسيون با عنوان «پژوهش‌هاي نشانه‌شناسي: تحليل ساختاري روايت» چاپ شده است. بارت در كنار ساختارگرايان و با بهره‌گيري از نظريات صورت‌گراياني چون پراپ و توماشفسكي روايت را در سه سطح توصيفي كاركردها كنش‌ها و روايتگري بررسي مي‌كند. اما در مقاله كمتر مشهور«كشتي با فرشته: تحليل متني سفر پيدايش 32 (23-33)» (1971) با وجود چشم‌اندازهاي ساختار به سوي تحليل متني حركت مي‌كند و پس از تحليل پي‌رفتي مروري بر تحليل ساختاري (كنشوري و كاركردي) داستان دارد. در مقاله نخست واحدهاي كاركردي به دو دسته كاركردها (كاركردهاي اصلي و كنش‌يارها) و نمايه‌ها (نمايه‌ها و آگاهانندگان) تقسيم مي‌شود اما در دومي كه به گزارش كشتي يعقوب در كتاب مقدس مي‌پردازد جيرجير خوانايي دو زير پي‌رفت موضوع اصلي است.