کتاب روايت‌گر زندگي زني ميان‌سال است که به‌ناگاه دنيايش زيرورو مي‌شود. او، که در فرايند مواجهه با بيماري‌اش است، دردمندانه عشق، ترس‌ها، ناکامي‌ها و سرخوردگي‌هايش را واکاوي مي‌کند. داريا بينياردي در داستان اضطراب من به‌خوبي تنش‌هاي قهرمان داستان را که نويسنده‌اي پريشان‌احوال و مضطرب است به تصوير کشيده و با توجه به تجربه‌ي زيسته خود فرايند درمان و تلاطم‌هاي روحي او را گيرا و پرکشش روايت مي‌کند. داستان اضطراب من مخاطب را با خود همراه مي‌کند تا با رنج شخصيت اصلي همراه و با ترس‌هاي او مواجه شود و او را آماده مي‌کند تا شجاعانه هر آن‌چه را تاکنون پس مي‌زده بپذيرد و شايد بيش از هر چيز مخاطب را هم‌چون لئا به پويشي دوباره در خويشتنِ خويش فرا مي‌خواند.