سالينجر تنها نويسنده پس از جنگ در امريكاست كه آثارش مورد استقبال همگان قرار گرفته. اين استقبال نوعي عقب‌نشيني ادبي از آثار نويسندگان بزرگي چون هرمان ملويل، هنري جيمز و ويليام فالكنر است؛ زيرا كه آدم‌هاي آثار سالينجر بيش‌تر درون‌گراياني هستند كه خواننده به آساني مي‌تواند تصوير خود و معاصران خود را در آينه آن‌‌ها بازشناسد. سالينجر در عين حال به تقابل كودكي و بزرگسالي دست مي‌زند، به تقابل بي‌گناهي و پليدي، اميد و نوميدي و حقيقت و دغلكاري. مواجهه فساد آدم‌ها و ادراك كودك موضوعي بكر در داستان‌نويسي امروز است. اين كودك، كه هم قرباني دغلكاري‌هاي ماست و هم نجات‌دهنده، با چشمان نگران خود در اكثر آثار سالينجر حضور دارد. نه داستان سالينجر، كه حكايت تنهايي در آزادي است، يكي از ده كتاب كلاسيك مدرن جهان شمرده مي‌شود.