بيا باور كنيم كه دلواپسيم. بيا باور كنيم كه هنوز آب از سر اين رابطه نگذشته. هنوز من براي تو شعر مي‌گويم و تو دلتنگي‌ات را به روي كسي نمي‌آوري. باور كنيم كه آدميزاد با هر رها كردني، ذره‌اي از خودش را ذوب مي‌كند. با هر رها كردني يك عالمه تنهايي مي‌آيد و جاهاي خالي را پر مي‌كند. تنهايي از آن حس‌هاي وفادار است، اگر آمد، مي‌ماند. از جنس عشق است. از جنس توست. نمي‌رود. باور كنيم كه با هر رفتني، تكه‌اي از جان هم مي‌رود. من باور كرده‌ام. تو هم باور كن كه كسي براي من، "تو" نمي‌شود.