مفاهيم تاريخي انگشت شماري وجود دارند که به انداز? «حکومت مطلقه روشنگرانه» چالش برانگيز باقي مانده باشند. بر اساس شکل کلاسيک نظريه حکومت مطلقه روشنگرانه، طي نيم? دوم قرن هجدهم سياست داخلي اغلب دولت هاي اروپايي متأثر از افکار روشنگري و حتي تحت سيطره اين افکار بوده و بنابراين با رويه هاي پيشين تمايز چشمگيري داشته است. در اين دوره، حکومت را فعاليتي نظام مند و عقلاني در نظر مي گرفتند که در حکمراني بر اساس بهترين دانش روز است و هدف اصلي سياست پي داخلي بهبود فرصت هاي تحصيلي و شرايط اجتماعي و حيات اقتصادي بود. بررسي اين شکل حکومت در قرون هفدهم و هجدهم متضمن واکاوي مهمترين تحولات اروپا در اين دوره است؛ اصلاح طلبان اروپاي جنوبي، يعني دولتمردان ،ايتاليايي پومبال در پرتغال چارلز سوم در اسپانيا، فراز و نشيب اصلاحات در سلطنت هابسبورگ و عملکرد ماريا ترزا و يوزف دوم هر يک فرازهاي تاريخي قابل توجهي است که کتاب بدان پرداخته است. است نويسنده به تأثير افکار روشنگري فرانسه بر اين رويدادها نيز بديهي مي پردازد؛ همچنين مطالعه تکاپوي دولت هاي آلماني، فردريک کبير در پروس، دولتمردان دانمارکي و کاترين کبير در روسيه از مضامين اين کتاب اند.