اگر داستان همچون هر آفريده بشري متاثر باشد از مخيط و زمانه خودش، پس به‌ناگزير هر زمانه و محيطي هم داستان خودش را آفريده و راوي خودش را هم. حدوث نقطه‌ها از اين نگاه برآيند شده و سر زده. داستان‌هايي كه عرف داستاني‌شان را به اما و اگر كشيده‌اند تا شايد همچون حادث شدن نقطه كه نقطه امكاني است هميشه ممكن، امكاني باشند براي حدوث داستان‌هاي ديگر از راوي‌هايي ديگر، راوي‌هايي تكه‌تكه و محو و حتي نابوده كه فقط در روايت و داستان هويت مي‌يابند.