در مطالعه تاريخ ايران در سده‌هاي نخستين اسلامي، همواره شاهد حضور حكومت‌هاي مستقل و نيمه مستقل در محدوده شرق ايران هستيم كه هر يك به نحوي در راه احياي حاكميت و فرهنگ كهن ايران در برابر اعراب تلاش كرده‌اند. در اين ميان برخي حكومت‌ها به دليل نوپا بودن سازمان سياسي يا عدم شكل گيري تاريخ‌نگاري سياسي و به تبع آن فقدان منابع تاريخي و از همه مهم‌تر بي توجهي ايرانيان به علم انساب از پرداختن به آن‌ها غفلت شده است. كتاب حاضر نخستين پژوهش مستقل براي شناسايي تاريخ سياسي، نظام ديواني و جنبه‌هاي اجتماعي و فرهنگي اين خاندان ايراني است كه نزديك به يك قرن و نيم، به شكل موروثي در ولايت جوزجان و نواحي اطراف آن، از توابع خراسان بزرگ حكومت مي‌كردند و همواره نوعي سرسپردگي و در عين حال تعاملات سياسي با حكومت‌هاي هم عصر خود همچون سامانيان و غزنويان داشتند. ادب‌پروري، دانش‌دوستي و عدالت‌محوري امراي فريغوني مهم‌ترين وجه تمايز ايشان از ديگر ملوك خراسان به شمار مي‌رود كه عامل مهمي در مطلوبيت سياسي، محبيوبيت اجتماعي و تعالي فرهنگي قلمرو تحت سيطره آن‌ها در جوزجان بوده است.