در اين کتاب، نظريه‌هاي «ويليام آستون» دربارة تجربة ديني تحليل و تفسير شده است. قول به اصالت تجربة ديني را مي‌توان واکنشي دين‌ دارانه به نقد دين در دورة مدرن دانست؛ ‌چرا که اين رويکرد مي‌کوشد به معيارهاي معرفتي مدرنيته و در صدر آن ‌ها محوريت تجربه وفادار بماند. در پژوهش حاضر، تلاش شده تا ضمن شرح برآمدن اين جريان فکري مهم در آثار افرادي چون «شلاير ماخر» و «جيمز» يکي از مهم‌ ترين صورت‌ بندي ‌هاي معاصر اين رأي يعني نظرية معرفت شناسنانة «آستون» نقد و بررسي شود. محقّق در اين راستا پس از ارزيابي نقدهاي فيلسوفان تحليل در جست‌وجوي منظري جامع به «هرمنوتيک هايدگري» روي آورده و سعي مي‌کند ثابت نمايد که تلقّي هرمنوتيکي از تجربة ديني، تبيين بهتري از تنوّع و تکثّر تجربه‌هاي ديني به دست مي‌دهد.