هرم بزرگ هستي نمايانگر نوعي طرح وجودشناختي سلسله مراتبي است که آدميان طي قرن‌ها همواره نظر و عمل خود را بر اساس آن سامان داده و به لوازم منطقي و روان‌شناختي آن در عرصه فرهنگ و سياست تن در داده‌اند. فيلسوف آلماني مارتين هايدگر معتقد بود انسان تنها موجودي است که جهان دارد. جهان داشتن انسان مستلزم آن است که انسان همواره به ربط و نسبت ميان خود و ديگر موجودات توجه داشته باشد. او تلاش مي‌کند تصوري از جهاني که در آن زندگي مي‌کند و جايگاه موجودات مختلف در آن داشته باشد تا بتواند از اين رهگذر جايگاه خود را در جهان بازشناسد. تلاش انسان‌ها در زمان‌ها و فرهنگ‌هاي مختلف براي بازشناختن جهان و جايگاه انسان در آن گاه نتايجي شبيه به هم داشته است. تصور جهان به مثابه يک هرم يا زنجيره را مي‌توان از اين شمار دانست. اين اثر نشان مي‌دهد که چگونه متفکراني در گستره‌هاي زماني و تمدني متفاوت به نحوي مشابه جهان را به مثابه يک هرم يا زنجيره به هم پيوسته مي‌ديده‌اند. نويسنده نخست تلقي‌هاي گوناگون از هرم بزرگ هستي را به اختصار معرفي کرده و در ادامه طي سه بخش نظريات انديشمندان شرقي (از هند و چين باستان)، غربي (از يونان باستان تا قرون وسطي) و اسلامي (ابن‌سينا، سهروردي و ملاصدرا) را معرفي و تحليل کرده است. اين اثر مي‌تواند مخاطب را با جغرافيا و ادبيات موضوع هرم بزرگ هستي در گستره فلسفه و عرفان رايج در جهان پيشامدرن به خوبي آشنا کند.