در آن دنياي وحشت چه چيزي جز ايما و اشاره‌هاي كوچك دال بر ناهم‌روايي مي‌توانست قابل تحمل باشد؟ آن‌كه توانش را در برابر جنگ آزمود و قامت برافراشت و به هيولاي سخت‌جان جنگ گفت: گورت را گم كن! بر زمين افتاد و به ناگاه مشتي غبار شد. اما آن‌كه توانست كناره گيرد و از بانوان محترمه و اتاق‌هاي پذيرايي‌اشان شكوه كند ذره‌اي از حرمت نفس ما را حفظ كرد: همون بود كه ميراث انساني را تداوم بخشيد.