زني روايت مي‌كند. از درد كمرش، روياهاي زن همسايه و دوستش، كارخانه‌ي محلي كه در آستانه نابودي است، خانواده‌هايي كه با فاجعه دست و پنجه نرم مي‌كنند، از جنگ ممكن. آيا روايت او حكايت روزشمار بدبختي است؟ اين حكايت با پوچ‌گرايي راوي همراه مي‌شود. فراهنجار در واقعيت نفوذ مي‌كند و رفتار اشخاص با گفته‌ها و عرف عمومي در تناقض هستند. هنرمندان اين افسانه تئاتري، با اعمال طعنه‌آميز و تراژتيك، به يك كمدي سياه روي صحنه جان مي‌بخشند.