کتاب حاضر با طرح مسئله بينايي از طريق مطالعه سير تکوين مشاهده‌گر مدرن ، چارچوبي تاريخي از دوره‌اي ترسيم مي‌کند که بينايي مبدل به مسئله فلسفي جديدي شد که گسست تاريخي سازنده‌اي را در ادراک بصري نمايان مي‌کرد . اين جا تبييني از نحوه پيدايش و قوام يافتن سوژه مشاهده‌گر به منظور روشن ساختن ريشه‌هاي فرهنگ بصري مدرن ارائه مي‌شود.