آن نور حالتي لطيف . ملايم و چشم‌نواز داشت و به رنگ شيري بود. براي من، آن نور حالتي درخشان يا براق نداشت و با هيچ درخشش شديدي كه به رنگ سپيد باشد نيز ظاهر نشده ‌بود. براي من حالتي بسيار دوست‌داشتني و لطيف و ملايم داشت و هيچ چيز آن موجب آزار ديدگانم نمي‌شد! حتي با وجود آن‌كه آن نور در همه جا بود و مرا كاملا محصور كرده بود. تنها مي‌توانم بگويم كه حالتي عميقا آرامش‌بخش و ماهيتي ساكن و ملكوتي داشت... به همان اندازه نيز، حالتي گرم و مطبوع و تسكين‌بخش و اطمينان‌آور داشت. من به سختي مي‌توانم آن نور را توصيف كنم: زيرا تا پيش از آن زمان و سپس بعد از آن تجربه، من هرگز با چنين نوري در روي زمين مواجه نشده‌ بودم! نيك مي‌دانستم كه درمكاني بسيار بسيار ويژه و مخصوص حضور دارم. به خوبي مي‌توانستم اين نكته را در وجودم احساس كنم. به همان نسبت، اصلا دستخوش اين احساس نبودم كه اتفاق بدي برايم روي داده است و من اينك در بهشت حضور يافته‌ام.