بزرگي نامتعادل توضيح مي‌دهد كه چگونگي بزرگي و عظمت يك تمدن در كمين است تا موجبات سقوطش را فراهم كند. تمدن‌ها محكوم به خود - نابودي هستند. آنها مسيري قوسي شكل را مي‌پيمايند كه از موفقيت‌هاي اوليه آغاز مي‌شود و به‌خاطر محدوديت‌هاي فيزيكي - زيستي‌ذاتي و گريزناپذير پيرامون خود و سير ناگزيرشان به‌سوي تباهي اخلاقي، به سقوط نهايي مي‌انجامد. چون تمدن امروز ما جهاني شده است، سقوطش هم كه ناشي از افزايش بي‌سابقه و زيان‌بار جمعيت، پيچيدگي ومصرف است، جهاني خواهد بود. براي گريز از سرنوشتي كه تمامي تمدن‌هاي پيشين داشته‌اند بايد تغييرات بنيادين در آداب و رسوم و باورها وايستارهاي خود ايجاد كنيم و اين يعني چشم‌پوشي آگاهانه از بزرگي نامتعادل براي پيشگيري از فرو غلتيدن در عصري تاريك و سياه كه در آن تمامي و يا پاره‌هايي از هنرها و زيبايي‌هاي تمدن، رخت بر بسته و از دست رفته است. ويليام افولس، نويسنده‌ي كتاب‌هاي: «اكولوژي، سياست و جامعه»، «مارش عزاي سياست‌هاي نوين» و «انتقام افلاطون: سياست در عصر اكولوژي» است.