اين كتاب از دريچه پديدارشناسي نگرشي نو به آهنگ‌سازي، اجرا و شنيدن موسيقي دارد. مولف با تكيه بر سنت‌هاي فلسفه قاره‌اي و تحليلي و مثال‌هاي متنوع از موسيقي كلاسيك غربي و جاز تعريفي نو و جامع از بداهه عرضه مي‌كند كه بر مبناي آن ساختن، اجرا و شنيدن موسيقي همواره با نوعي از بازآفريني بي‌وقفه موسيقي، يا همان بداهه،گره خورده است. بحث‌هاي اين كتاب مي‌تواند به ويژه براي علاقه‌مندان فلسفه هنر، موسيقي‌شناسان و موسيقي‌دانان جذاب باشد.