جلد نخست اين رساله پاره‌اي از احکام قطعي درباره‌ي تراژدي را مورد پرسش قرار داده، به پژوهشي مجدد در خصوص هر يک مي‌پردازد: * آيا تراژدي به معناي سوگنامه است؟ * آيا تراژدي نمايشي درباره‌ي تقدير محتوم است؟ * آيا تراژدي از دل آيين ديونوسوسي استخراج شده است؟ * آيا مي‌توان از عنوان تراژدي براي تمام درام‌هاي تراژيک استفاده کرد؟ از اين پرسش‌ها پرسش‌هاي ديگري درباره‌ي فهم تراژدي، درام تراژيک، قهرمان تراژيک و نسبت تراژيک با سياست زاده مي‌شود. اين رساله‌ي شش جلدي مي‌کوشد از طريق نقد پاره‌اي بدفهمي‌هاي رايج و تاريخي درباره‌ي تراژدي شيوه‌اي پيشنهاد کند که بر اساس آن خوانش تمام تراژدي‌ها (و کمدي‌ها) از تفسيري هماهنگ و سازگار پيروي کنند. در اين چشم انداز تراژدي‌ها (و کمدي‌ها فارغ از تفاوت‌هاي روايي و برخي تحولات سبکي همچون کليتي هماهنگ درون سازهاي عظيم به نظر خواهند آمد. اين کليت هماهنگ همانا محتواي سياسي تراژدي و آن سازهي عظيم ساختار سياسي دولت‌شهر هلني است.