استعمار در لغت به معناي طلب عمران و آبادي است. اين واژه زماني بر سر زبانها افتاد که اروپايي‌ها اعلام کردند هدفشان از رفتن به آفريقا، آمريکاي لاتين و آسيا آباد کردن اين نواحي و متمدن ساختن مردمان آن‌هاست. تاريخ اما ثابت کرده است که مفهوم لغوي استعمار کجا و مفهوم عملي آن کجا. چون هر زمان استعمار قدم به درگاهي گذاشت، آبادي از پنجره رخت بست و رفت. اکنون با فرض مفهوم نخست، تاريخ آغاز استعمار را بايد از قرن 15و 16 ميلادي دانست که امپراتوري بريتانيا در 1599 با تأسيس کمپاني هند شرقي، پايه‌هاي سلطه‌ي استعماري خود بر مناطق زرخيز جنوب آسيا را تحکيم کرد و از آن پس، تمامي عمليات استعماري و روابط سلطه‌گرانه‌ي خود با ملل جنوب آسيا را از طريق اين کمپاني به‌پيش برد.