در نظريه‌ي اقتصاد عام باتاي، هر اقتصاد، بدن، يا موقعيتي از رهگذر هزينه‌گري، خرج و اتلاف، شدت و سرعت، توليد مازاد و فزوني فعاليت مي‌كند. اين‌جا طنين اراده‌ي قدرت را نيز مي‌شنويم: چگونه به نحوي بي‌بازگشت هديه دهيم؟ از همين رو، نظريه‌ي اقتصاد عام نه‌تنها اقتصاد، بلكه زيباشناسي، اخلاق، انسان‌شناسي، ادبيات، جامعه‌شناسي و سياست را نيز در بر مي‌گيرد. جامعه نيز به همين نحو پيش مي‌رود، به نحوي كه ديگر نه با كميابي، ضرورت، انحصار، مالكيت و سودمندي نزد نيروهاي برخاسته و ارتجاعي، بلكه با سرشاري، دفع، وفور سيلان‌ها، فزون‌خواهي و افراط‌گري نزد نيروهاي برسازنده و انقلابي مواجه هستيم: نه گرفتن يا دريافت كردن، بلكه دادن و بخشيدن. بدين‌ترتيب، جهان براساس اقتصاد عام به معناي امر مشتركي است كه تنها از جانب نيروهاي كنشي، متفاوت و ايجايي آفريده مي‌شود: دوستي و ارتباط، يا همان اجتماع در راه.