هاينريش بل (1985-1917)، برنده نوبل ادبي 1972 نامدارترين چهره ادبي - هنري آلمان در نيمه دوم سده بيستم است. بنابر آماري كه در سال‌هاي پاياني دهه هفتاد سده گذشته در آلمان انتشار يافت، بل از لحاظ نفوذ معنوي و انديشه‌سازانه در ميان شهروندان آلمان نفر چهارم بود. بل اين موفقيت را تا هنگام مرك با خود داشت. «از چنين شهرتي حتي توماس مان برخوردار نبود.» در دو داستان نخست اين كتاب: «وقتي كه جنگ درگرفت» و «وقتي كه جنگ تمام شد»، انديشه‌هاي راوي هر دو داستان هم‌خواني بسياري با تفكرات خود نويسنده دارد. بل هنگامي كه ناخواسته به جبهه‌هاي دومين جنگ جهاني اعزام شد 22 ساله بود و راوي نخستين داستان پيش‌گفته 20 ساله است. نويسنده هنگام بازگشت از جبهه‌ها 28 سال داشت و راوي در حال بازگشت به وطن در داستان دوم 26 سال سن دارد. اين هر دو راوي - كه مي‌نمايد كه يكي باشند - آشنايان با انديشه‌هاي بل را به ياد خود او مي‌اندازند: فردي ترقي‌خواه، مخالف جنگ‌سالاراني كه نام‌شان را - به ويژه در داستان دوم - پيوسته ذكر مي‌كند، دشمن يهودي - ستيزي، افشاگر مذهب نهادي‌شده...