ژيل دلوز در اين كتاب آن‌چه تاكنون با نام سادومازخسيم تحت عنوان يك اختلال مورد بررسي قرار گرفته را به چالش مي‌كشد و ساديسم و مازخيسم را در مقام دو موجوديت باليني مجزا، كه هر يك در منظومه مفهومي ويژه خود نقش بازي مي‌كند و اثرگذار است، مورد ارزيابي و تحليل قرار مي‌دهد. او در اين اثر كه نقطه عطفي در پروژه انتقادي و باليني اوست، توامان با نقد و استفاده از انگاره‌هاي روان‌كاوانه، عملكرد مفاهيم را از كنه آثار و زندگي مازخ استخراج مي‌كند و با متمايز كردن آن‌ها از عناصر منظومه ماركي دوساد، سرنوشت «ميراث قابيل» مازخ را از بار سنگين يك بيماري باليني روان‌رنجورانه‌ رها مي‌سازد.