نويسنده کتاب «ادراک معقولات در نسبت با جهان واقعي» بر آن است تا با حفظ اعتقاد به اصالت وجود، به نقد تقسيم‌بندي مطرح در خصوص معقولات اول، ثاني فلسفي و ثاني منطقي پرداخته و بر اين اساس، آنها را بازتعريف کرده و طرحي نو ارائه کند. از اين رو، قرار گرفتن مفهوم وجود تحت عنوان معقول اول مورد استدلال قرار گرفته و انديشه معقول ثانيِ فلسفي بودن آن نقد مي‌شود. ادراکات حوزه وجود انسان، مراتبي دارد که عبارتند از: ادراک حسي، ادراک خيالي، ادراک وهمي و ادراک عقلي. بر اين اساس مدرکات ذهني انسان از اين قرار است: محسوسات، متخيلات، وهميات و معقولات. ادراک حسي، خيالي و وهمي، جزئي هستند و تنها ادراک عقلي، کلي است. معقول، آن معني و مفهوم کلي است، که قابل انطباق بر کثير است، و در مرحله ادراک عقلي، حاصل مي‌شود پس (کليت)، صفت غير قابل انفکاک (معقول)، است و هيچ مفهوم جزئي، (معقول) نيست. اغلب معاني و مفاهيم که مورد استفاده روزمره قرار مي‌گيرند از اين سنخ هستند.