در همين ابتدا، بايد گفت اگر چه اين ضرب‌المثل قديمي كه مي‌گويد (تو دعوا حلوا خيرات نمي‌كنند) مي‌تواند كاملا درست باشد، اما به هر حال، جرم و جنايت، بيش از صدوپنجاه سال است كه مبناي يك ژانر تام و تمام قرار گرفته. در واقع همين محوريت جنايت است كه با وجود تنوع ناب اين ژانر كه هرگونه طبقه‌بندي ساده را به چالش مي‌كشد، مرا بر آن داشت عنوان ادبيات جنايي را براي اين كتاب برگزينم. اين ژانر، در طول تاريخ خود، عنوان‌هاي متفاوتي را براي طبقه‌بندي به خود ديده است. از نامي كه ادگار آلن پو بر اين ژانر نهاد، يعني (حكايت‌هاي استدلالي) تا ادبيات معمايي و كارآگاهي كه در ابتداي قرن بيستم استفاده مي‌شد، يا داستان پليسي كه عنواني بود كه در دوره ميان جنگ اول و دوم بين‌الملل به اين ژانر اطلاق مي‌شد، جنايت و گاه برخي اوقات تجسس درباره آن، محور اين ژانر بوده است.