براي شكستن آماده‌ام، خوب من! با رفتنت آهسته مي‌شكنم. بي‌آن كه صداي ترك خوردنم در گوش زمان شنيده شود. براي باران چشمانم غصه نخور. كه من و اشك مدت‌هاست. به عصر كوچ‌هاي بي‌پايان ميان گريستن، نيشخند مي‌زنيم. براي دل باختن تلاش بيهوده است. كه تو مي‌روي. و من در حسرت ماندنت. باز دلتنگ آواي بي‌صداي چشمانت مي‌شوم...