هنگامي‌كه سعي در رمزگشايي پيچيدگي‌هاي پرموانع ذهني مغز مي‌شود، فرض ساده‌انگار اين است كه داستان يك سيستم ورودي _ خروجي است كه در آن ادراك وارد شده و در نهايت رفتار خارج مي‌شود. به اين جهت ما محققان از بيرون به داخل كار مي‌كنيم، اول كنترل فهم و سيستم‌هاي ورودي محيطي را به دست آورده و مسائل مشكل درباره مركز را عقب مي‌اندازيم، كه در مه و رمز پوشيده شده است.اين امريئ منطقي است اما ديد كلي موضوع را به مخاطره مي‌اندازد: چون ما ندرتا راه‌هايي پيدا مي‌كنيم، اگر پيدا كنيم، تا بتوانيم سوالاتي درباره‌ي الزامات براي اجزاء مركزي‌تري را مطرح كنيم كه بالاخره بايد به بالاترين سطوح خروجي يا ترافيك از داخل - به خارج تبديل شوند.