آنا کارِنينا (در تلفظ مصطلح‌شده‌ي عمومي کسره‌ي «ر» را ساکن مي‌خوانند، که درست نيست) رماني حجيم و مفصل و پر از جزئيات و نام‌هاست، مثل بسياري از آثار کلاسيک روسي. تولستوي در آنا کارِنينا موضوع روابط انساني را بيش از ساير مسائل هدف نوشتن قرار داده. البته اين کتاب همچنان مايه‌هاي پررنگي از افکار اخلاقي و مقداري نظرات در مورد کشاورزي و چيزهايي از اين دست را در خود دارد، اما محوريت اصلي کتاب، نوعي فروپاشي اخلاقي در روابط عاشقانه است، عاملي که باعث شده اين اثر پس از حدود 150 سال، هنوز خواندني باشد. آنا کارِنينا با يک جمله‌ي بسيار معروف شروع مي‌شود. از آن شروع‌هاي تاريخيِ ادبيات جهان، که در حافظه‌ي مخاطبان ادبيات جهان ثبت شده است، حتا اگر کتاب را نخوانده باشند: «خانواده‌هاي خوشبخت همه مثل هم‌اند، اما خانواده‌هاي بدبخت هرکدام بدبختي مخصوص خود را دارند.» همين شروع نشان‌مان مي‌دهد که قرار است در مورد چه چيزهايي بخوانيم. داستان از آن‌جا شروع مي‌شود که آنا کارِنينا، زني زيبا از طبقه‌ي اشراف، متوجه مي‌شود برادرش در ازدواجش مرتکب خيانت شده و زندگي‌اش در آستانه‌ي فروپاشي است. آنا (که نام خانوادگي‌اش نام خانوادگي همسرش است) براي حل اين اختلاف به مسکو سفر مي‌کند و سعي مي‌کند همسر برادرش را راضي به ماندن و حفظ زندگي کند. در همين روزهايي که در مسکوست، سواره‌نظامي زيبا را ملاقات مي‌کند و درگير شور و اشتياقي عاشقانه مي‌شود. حالا همان دوراهي اخلاقي براي خودش هم پيش مي‌آيد و ماجراهاي داستان شروع مي‌شود. رماني پرکشش درباره‌ي روابط پنهاني و اخلاق، شهوت، لذت، عشق، و خانواده. البته در اين کتاب، شخصيتي ديگري به نام «لوين» نيز نقش پررنگي دارد، بدون اين‌که ارتباط زيادي با آنا داشته‌باشد. لوين به نوعي مي‌تواند نماينده‌ي افکار خود نويسنده باشد، کسي که با نگاهي اخلاقي‌تر و متفکرانه‌تر به موضوعات جامعه مي‌نگرد. نويسنده‌ي آنا کارنينا کيست؟ لئو تولستوي، يکي از مشهورترين و بزرگ‌ترين نويسندگان قرن 19 روسيه است. تولستوي با شاهکارهايي همچون جنگ و صلح، آنا کارِنينا، و مرگ ايوان ايليچ جاي خود را در تاريخ ادبيات جهان ثبت کرده و چندين اثر از او همواره جزو فهرست‌هاي منتخبي مثل صد کتابي که بايد پيش از مرگ خواند حضور دارند.