در اين شب‌هاي مهتابي، كه مي‌گردم ميان بيشه‌هاي سبز گيلان با دل بي‌تاب. خيال مي‌برد شايد و مي‌بينم چه شاد و زنده و زيباست: الا، درياب. مي‌گويم به دل بي‌تاب من درياب در اين مهتاب شب‌هاي خيال‌انگيز، مرا با خويش، تماشائي و گلگشتي‌ست بي‌تشويش.