قهرمان داستان «آدم فروش» پل بيتي نشئه و خسته روي صندلي ديوان عالي عدالت آمريكا در واشنگتن به خود مي‌آيد. در عالم نشئگي در خاطراتي كه از ابتداي كودكي در يكي از بدنام‌ترين محلات سياه پوست نشين لس‌آنجلس، ديكنز، تا همين چند روز پيش برايش رخ داده‌اند غرق مي‌شود. به ياد پدري مي‌افتد كه يكي از اگزوتيك‌ترين شخصيت‌هاي ادبيات معاصر امريكا است. «بيتي» را بايد به خاطر خلق چنين شخصيت پيچيده‌اي ستود. خاطرات او مملو از طنزي گزنده و واقعيت‌هاي ناگفته جامعه سياه پوست آمريكا است. آن چه «آدم فروش» را از ساير كتاب‌هاي اين ژانر مستثنا مي‌سازد اعتراف به يك واقعيت كمتر گفته شده است: اين كه حتي سياه پوست‌هاي امريكايي براي اين كه جايي در جامعه تبعيض زده آمريكا پيدا كنند از پل زدن روي رفقاي خود و قرباني كردن آن‌ها به كام سفيد پوست‌ها ابايي ندارند. به سياه‌ترين طنز داستاني قرن بيست و يكم خوش آمديد.