فرید‌الدین ابوحامد محمدعطار نیشابوری یکی از عارفان و شاعران نام‌آور پایان قرن ششم و آغاز قرن هفتم هجری در نیشابور است. این عارف بزرگ، عمیق‌ترین مسائل عرفانی را به ساده‌ترین شکل در قالب داستان‌هایی شیرین در شعرهایش بیان می‌کند. تذکره‌الاولیا به معنی یاد دوستان خدا است. زندگی، حالت‌ها، اندیشه‌ها و سخنان عارف‌های بزرگ زمان گذشته است. عطار آن را با نثر بسیار زیبایی نوشته است که از شاهکارهای اوست. از این کتاب ارزشمند زندگی دوازده عارف بزرگ انتخاب شده و به نثر ساده و روانی برای کودکان بازنویسی شده است.