هرگز برای آشپزی و خانه‌داری «آن‌طور که باید» وقت نداشت. دکمه لباسم روی تنم دوخته می‌شد. قبل از رفتن به مدرسه، پیراهن را روی یک گوشه میز، درست قبل از پوشیدنش، اتو می‌کرد. ساعت پنج صبح ، کاشی‌ها را می‌سایید و بسته‌بندی اجناس را باز می‌کرد.