كتاب محصول دوراني است كه نويسنده به تازگي مادرش را از دست داده. او در دل فقداني عظيم، به زيبايي، از دانسته‌هايش، از خاطرات شيرين خانوادگي‌اش، از همه کساني که وجودش را ساخته‌اند، از عشق و از زندگي، و از مادرش مي‌گويد. بينياردي در شجره‌نامه‌اش به دنبال ردپاهايي مي‌گردد که کودکي‌اش را به بزرگسالي‌اش و او را به تک تک افراد خانواده‌اش پيوند مي‌دهند و در اين ميان منصفانه کاستي‌ها و مشکلات زندگي‌اش را از نظر مي‌گذراند. يتيمان بزرگسال اثري است تحسين‌برانگيز و تأثيرگذار که به خوبي ضرورت نوشتن از خانواده و پيوندهاي عميق خانوادگي را نشان مي‌دهد.