شكوه و اعتبار هيچ يك از فيلم‌سازان امريكايي هرگز به اندازه جان فورد نبوده است. اسطوره فورد آن چنان تثبيت شده و ماناست كه اورسن ولز جوان، فيلم ساختن را با تماشاي چندباره دليجان آموخت و همواره بر اين نكته تاكيد مي كرد كه جان فورد تنها كسي بوده كه راه او را براي ساخته شدن همشهري كين و زانادو هموار كرده است. آلفرد هيچكاك درباره او گفته است: «يك فيلم از جان فورد يك كامروايي بصري مطلق است. فصاحت شيوه تصويرسازي او در بي‌پيرايگي، وضوح و سادگي مشهود ريشه دارد.» فرانك كاپرا، فورد را «شكوه ناب» مي‌نامد و اليا كازان اعتراف مي‌كند كه حتي پس از ساختن بيش از ده فيلم، باز هم براي اين كه به اصالت سينما يا تصوير سينمايي نزديك‌تر شود، دستاوردهاي هنري آثار فورد را مورد مطالعه و واكاوي قرار مي‌دهد. آفريننده در بارانداز مي‌گويد: «فورد به من آموخت چگونه آنچه در ذهن دارم را به زبان تصوير بيان كنم... جك (جان) به من آموخت به نماهاي طولاني اعتماد كنم.»