در اين كتاب دو برداشت از قدرت كه بر انديشه سياسي غرب در دوران مدرن غالب بوده مورد بررسي مي‌باشند: يكي قدرت به منزله يك كميت يا همان توانايي دست زدن به عمل و ديگري، قدرت به مثابه مقوله‌اي كه مستلزم اجماع يا دست كم توافق عده كثيري است كه در نتيجه آن، اين عده، براي خود حقي را در دست زدن به عمل قائل شوند. پيش‌فرض‌هايي كه به هر يك از اين دو برداشت انجاميده‌اند و پيوند اين پيش‌فرض‌ها با مسئله دولت و حكومت، يعني همان قدرت سياسي، بحث اصلي كتاب حاضر را تشكيل مي‌دهد. بر همين زمينه است كه بحث گفتار راديكال قدرت نزد نظريه‌پردازان مكتب فرانكفورت و نيز لوكس مورد توجه قرار گرفته و نشان داده مي‌شود كه چگونه گفتار فوكو درباره قدرت، نزد او به ناديده گرفتن مقدمات تدارك اعمال آن منجر شده است كه خود وي آن را از بحث قدرت مهم‌تر مي‌شمارد.