مولانا جلال‌الدين محمد بلخي مشهور به مولوي شاعر بزرگ قرن هفتم هجري قمري است. وي در سال 604 هجري قمري در بلخ زاده شد. پدر وي بهاءالدين که از علما و صوفيان بزرگ زمان خود بود به سبب رنجشي که بين او و سلطان محمد خوارزمشاه پديد آمده بود از بلخ بيرون آمد و بعد از مدتي سير و سياحت به قونيه رفت. مولانا بعد از فوت پدر تحت تعليمات برهان‌الدين محقق ترمذي قرار گرفت. ملاقات وي با شمس تبريزي در سال 642 هجري قمري انقلابي در وي پديد آورد که موجب ترک مسند تدريس و فتواي وي شد و به مراقبت نفس و تذهيب باطن پرداخت. وي در سال 672 هجري قمري در قونيه وفات يافت. از آثار او مي‌توان به مثنوي، ديوان غزليات يا کليات شمس، رباعيات، مکتوبات، فيه مافيه و مجالس سبعه اشاره کرد.