اين رمان، حكايت عشق و سرگذشت «كيميا» دختر معنوي و پرورده حرم مولاناست. نجواهايي عاشقانه كه در كوچه پس كوچه‌هاي قونيه مي‌گذرد و در گوش ما مي‌گويد كه عشق، مقدس‌ترين پيوند و رشته ارتباطي ميان انسان‌هاست و غنچه روح آدمي را شكوفا مي‌سازد، زهر را انگبين مي‌كند، سياهي و تاريكي را روشنايي مي‌بخشد و مس وجود آدمي را طلاگون مي‌كند. به ما مي‌آموزد كه عشق نه آموختني و فراگرفتني با درس و مشق، بلكه ارمغاني الاهي براي قلب‌هاي پاك و پالوده است. عشق اقيانوسي ژرف و بي‌كران است و بايد شناگر و غواص بسيار متبحر و باتجربه‌اي بود تا بتوان از آن صيد مرواريد كرد. اين رمان، روايت‌گر دلدادگي شمس تبريزي و كيميا دخترخوانده مولاناست. دختر مادري مسيحي و پدري مسلمان كه بازي روزگار او را به شبستان مولانا آورده و تقديرش را به زندگي قلندر درياي عشق و عرفان، شمس تبريزي گره مي‌زند، اما دريغا كه عشق آن‌ها ديري نمي‌پايد و...