اين نوشتار، تاريخ نيست، بلكه در حقيقت «ضد تاريخ» است، يعني داستان فاجعه‌آميز تلاش كساني است كه علي‌رغم سير طبيعي تاريخ و انقلاب، راه انحرافي را پيمودند و بنابراين وقايع اين «ضد تاريخ»،«ضد خاطره» است، اعاده ياد آن‌ها احساسات رنج‌آوري را بيدار مي‌كند و لذا كساني كه در اين «ضد خاطره»، به خاطر پندارهاي خود نابود شدند، در خور نام «ضد حماسه»اند و نه حماسه. اين تاريخي است سراپا واژون. واژونه بودن اين تاريخ، نتيجه واژونه بودن تمدن و فرهنگ معاصر، اعم از كاپيتاليستي و سوسياليستي است.